Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Ostrowi Mazowieckiej

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w oparciu o zgromadzony i ujawniony materiał dowodowy ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony R. B. (1) w dniu 13 czerwca 2014r na trasie Z. B. – P. kierował pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...). Pojazd ten nie miał aktualnego badania technicznego, albowiem termin ważnego badania upłynął w dniu 11.02.2014r ( kserokopia dowodu rejestracyjnego k 23).

Obwiniony poruszał się pojazdem stwarzając zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, zjeżdżał do lewej strony jezdni, zmuszając inne pojazdy do omijania go, otarł się lusterkiem o ciężarówkę jadącą z naprzeciwka, poruszał się całą szerokością drogi.

Obwiniony R. B. (1) został zatrzymany przez C. K. i W. K., którzy jechali za nim samochodem marki R.. Zatrzymali pojazd obwinionego w tym czasie zawiadamiając dyżurnego policji o zachowaniu się kierowcy pojazdu marki C. (...) o nr rej. (...). R. B. (1) zaparkował pojazd na drodze publicznej tamując i utrudniając ruch, po czym oddalił się z tego miejsca.

Funkcjonariusz policji S. B. i C. M., którzy przyjechali na miejsce zdarzenia wylegitymowali świadków, zatrzymali pojazd. Próba ustalenia i zatrzymania kierowcy okazała się bezskuteczna. Pojazd został usunięty z drogi dyspozycja nr (...) przez J. K. ( k 5).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o:

częściowe wyjaśnienia obwinionego R. B. (1) ( k 62-63), zeznania świadków W. K. i C. K. ( k 64-65), zeznania funkcjonariuszy policji S. B. ( k 74), C. M. ( k 75), dokumenty dotyczące usunięcia pojazdu ( k 4-6,), kserokopia prawa jazdy i dowodu rejestracyjnego ( k 21), umowy kupna pojazdu ( k 22).

Obwiniony R. B. (1) słuchany przed Sądem przyznał się do popełnienia wykroczenia z art.94§2kw, do popełnienia pozostałych wykroczeń nie przyznał się. Obwiniony złożył przed Sądem obszerne wyjaśnienia przedstawiając odmiennie wersję wydarzeń jak przesłuchani w sprawie dwaj świadkowie W. K. i C. K.. Obwiniony przyznał, że tego dnia kierował pojazdem marki C. (...) o nr rej. (...).Wyjaśnił, że zatrzymały go dwa samochody jeden zajechał mu drogę, a drugi zrównał się z nim i wskazał, aby się zatrzymał. Został zablokowany, otwarto drzwi, został wyciągnięty z pojazdu i kazano mu oddać kluczyki. Obwiniony wyjaśnił, że zabrał ubranie z samochodu i opuścił pojazd. Podkreślił, że bał się tych mężczyzn, obawiał się zawiadomić policję, bo któryś uprzedził go, iż policja jest zawiadomiona i jeśli będzie próbował się skontaktować z policją to go znajdą i jego rodzinę. R. B. (1) nie składał na policji zawiadomienia o groźbach, oraz o zmuszeniu do pozostawienia auta.

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego są nieprawdziwe odnośnie przebiegu wydarzeń, a momentami wręcz infantylne. Podnosi, że obawiał się dwóch mężczyzn, widział jednak jak przyjechał patrol policji, nie wyszedł z ukrycia, nie zgłosił wtedy tego wydarzenia, nie zadzwonił na policję, a zadzwonił po znajomą i pojechał do domu. Nie do wytłumaczenia jest fakt, że obwiniony pozostawia pojazd, odchodzi, widzi policję i skoro odczuwa, że popełniono przestępstwo na jego szkodę nie zgłasza tego faktu organom ścigania. Ze zgromadzonego materiału w sprawie wynika jednoznacznie, że świadkowie poruszali się jednym autem, a nie dwoma pojazdami jak podaje obwiniony.

Zdaniem Sądu, a wynika to z prawdziwych zeznań świadków, obwiniony był pod wpływem alkoholu, wysiadł z pojazdu pozostawiając go, obawiał się przyjazdu policji i oddalił się z miejsca zdarzenia. Widział patroli policji, ale nie chciał poddać się badaniu na stan trzeźwości. Obwiniony nie zgłosił organom ścigania, że stosowano wobec niego groźbę, że pozbawiono go pojazdu. Nie można przyjąć wersji obwinionego za prawdziwą, gdyż nie wskazuje on w sposób przekonywujący i mający uzasadnienie, dlaczego świadkowie kazali zatrzymać auto, dlaczego kazali oddać kluczyki oraz z jakiego powodu sami zawiadomili funkcjonariuszy policji.

Wersja zdarzenia przedstawiona przez obwinionego to jego linia obrony zmierzająca do uniknięcia odpowiedzialności. Nie można pominąć faktu, że zeznania świadków C. K. i W. K., którym Sąd dał wiarę w całości, są zgodne, logiczne, jasne. Świadkowie opisali, co kierowało nimi, aby podjąć próbę zatrzymania niebezpiecznego kierowcy. Wskazali jak zachowywał się pojazd na drodze, jakie stwarzał zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Zachowanie i reakcja świadków w tych warunkach i w sytuacji drogowej była właściwa, słuszna i prawdopodobnie dzięki temu zniwelowano stan zagrożenia stworzony przez obwinionego.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż w dyspozycji zatrzymania i holowania pojazdu jest opisany stan auta. Pojazd był pozostawiony na jezdni w taki sposób, że utrudniał ruch i stwarzał zagrożenie bezpieczeństwa, świeżo obdarty lewy bok pojazdu tj. przedni i tylny błotnik, brak lewego lusterka zewnętrznego, obtarcie zderzaka, brak listwy lewych i tylnych drzwi. Świadkowie W. K. i C. K. zeznali, że pojazd zderzył się lusterkiem z nadjeżdżającym samochodem ciężarowym, a także zjeżdżał na lewy pas i był wymijany przez inne pojazdy.

W ocenie Sądu zeznania świadków odnośnie stanu po użyciu alkoholu są w pełni wiarygodne. Świadkowie potwierdzili, że czuli alkohol, sposób poruszania się po opuszczeniu pojazdu jednoznacznie na to wskazywał. Obwiniony tłumaczył mężczyznom, że miał kłopoty w pracy i pozwolił sobie na spożycie alkoholu. Na potwierdzenie stanu po użyciu alkoholu przez obwinionego pośrednio wskazuje fakt, że widział radiowóz, widział policjantów i nie wyszedł ze swojego ukrycia, nie pozwolił na dokonanie badań stanu trzeźwości. Obwiniony pojechał do domu.

Świadkowie policjanci S. B. i C. M. zeznali, że na miejsce zostali skierowani przez dyżurnego w związku z zagrożeniem, jaki stwarzał kierowca pojazdu, który mógł znajdować się w stanie nietrzeźwości. Na miejscu zastali dwóch mężczyzn, którzy opisali przebieg wydarzeń oraz auto, zaparkowane na drodze, utrudniające ruch i stwarzające zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego. Podjęli poszukiwania kierowcy bezskutecznie. Przyjechała laweta i zabrała samochód. Zeznania policjantów są prawdziwe, wykonywali na miejscu czynności służbowe, nie znają obwinionego.

Sąd na wniosek obwinionego wysłuchał w charakterze świadków żonę R. B. (2) oraz M. P..

Świadek B. w sposób nieprzekonywujący próbuje umocnić wersję wydarzeń przedstawioną przez obwinionego. Podaje, że mąż wrócił o godz. 18 i opowiedział, iż jacyś mężczyźni zabrali jemu kluczyki i samochód. Chciała zawiadomić policję, ale mąż nie chciał, bo powiedział, że ci panowie, źle się wyrażali, mówili, że ma obwiniony rodzinę, dzieci, a więc może być nie wesoło. Był trzeźwy. Zeznania te są niejasne, trudno zrozumieć zachowanie świadka. Mąż informuje ją o zgarnięciu pojazdu, zatrzymaniu przez nieznane osoby, prawdopodobnie o jakiś groźbach, a świadek nie zawiadamia policji, nie przekonuje męża, że należy to zrobić, nie zawiadamiają także o groźbach kierowanych wobec ich rodziny.

Świadek M. P. potwierdza fakt przywiezienia obwinionego do domu. Przyznaje, że po nią zadzwonił, powiedział, iż stracił samochód. Świadek nie dopytywała o nic, nie wie czy było czućalkoholem czy też nie. W ocenie sądu świadek uniknął odpowiedzi odnośnie stanu trzeźwości obwinionego podając, że nie rozmawiali po drodze, nie wie czy czuć było alkohol., czy też nie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Obwiniony R. B. (1) swoim zachowaniem polegającym na tym, że

W dniu 13 czerwca 2014r. około godz. 16.30 na trasie Z.- P. gm. A. rej. Ostrów M.. znajdując się w stanie po użyciu alkoholu kierował samochodem m-ki C. (...) o nr rej. (...) stwarzając zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że jechał całą szerokością jezdni, wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 86§2 kw

W tym samym miejscu i czasie jak w pkt. I kierował w/w pojazdem na drodze publicznej znajdując się w stanie po użyciu alkoholu wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 87§1 kw

W tym samym miejscu i czasie jak w pkt. I prowadził pojazd na drodze publicznej pomimo braku dopuszczenia pojazdu do ruchu wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 94§2 kw

W tym samym miejscu i czasie jak w pkt. I pozostawił w/w-ny pojazd na drodze publicznej tamując i utrudniając ruch na drodze publicznej wyczerpał znamiona wykroczenie z art. 90 kw

Wina obwinionego nie budzi wątpliwości i została mu udowodniona w zebranym i ujawnionym materiale dowodowym.

W ocenie Sądu nie ma wątpliwości, że obwiniony był pod wpływem alkoholu. Wynika to jednoznacznie z zeznań świadków. Ustalenie tego stanu nie musi opierać się jedynie na badaniach chemicznych czy też na badaniu elektronicznym. W pełni może wynikać z zeznań świadków i tak w tej sprawie Sąd uczynił. Dowód z zeznań świadków pozwolił do odtworzenia wyglądu i zachowania się sprawcy po zatrzymaniu go, przyznania się, że pił alkohol oraz faktu, że czuć było od obwinionego alkoholem, oddalił się chwiejnym krokiem. Świadkowie wskazali, że sposób prowadzenia pojazdu wskazywał na kierowcę pod wpływem alkoholu.

W tym miejscu należy odwołać się do orzecznictwa Sądu Najwyższego, które wskazuje, że „ stan nietrzeźwości alkoholowej jest już dostatecznie naukowo zbadany i poznany. Można, zatem przy jego ustaleniu uwzględniać - zgodnie z normą art. 4 § 1 k.p.k. - wskazania wiedzy doświadczenia życiowego oraz określać, jakiemu stopniowi nietrzeźwości odpowiadają określone objawy. Stosowane w tej materii dane można znaleźć w ogólnie dostępnych opracowaniach naukowych, w szczególności medyczno-sądowych. Stąd też w orzecznictwie Sądu Najwyższego wielokrotnie już wskazano, że poza wynikami chemicznego badania krwi na zawartość alkoholu, ustaleniu nietrzeźwości mogą służyć inne także źródła dowodowe m.in. zeznania świadków ( wyrok SN z 27.7.1995r II KRN 55/95, Prok.i Pr.-wkł. 1996/2-3 (...)

W ocenie Sądu stan po użyciu alkoholu przez obwinionego i prowadzenie przez niego pojazdu stworzyło zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym narażając innych uczestników na niebezpieczeństwo. Poza sporem jest także fakt, że obwiniony pozostawił pojazd tamując i utrudniając ruch. Obwiniony przyznał, że pojazd ten nie miał ważnego badania technicznego.

Sąd uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzucanych mu wykroczeń i przy przyjęciu art.9§2kw wymierzył karę 1000 zł grzywny oraz orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B prawa jazdy na okres 6 miesięcy.

W ocenie Sądu wymierzona obwinionemu kara grzywny 1000 zł jest adekwatną do popełnionego czynu, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości, jest sprawiedliwą. Należy mieć na uwadze fakt, że obwiniony popełnił trzy wykroczenia.

Sąd był zobligowany do orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B prawa jazdy. Zdaniem sądu okres 6 miesięcy zakazu jest właściwym i adekwatnym do popełnionego wykroczenia, spowoduje, że obwiniony (...) swoje postępowanie.

Wymierzając karę grzywny i jej wysokość S ąd kierował się treścią art.24§3kw uwzględniając dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

Obwiniony jest żonaty, ma na utrzymaniu dwoje dzieci, pracuje w firmie (...) bud i osiąga dochód w kwocie 2000 zł, wg oświadczenia nie był karany sądownie.

Sąd Rejonowy swoje przekonanie, co do winy i kary oparł na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodach, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań i doświadczenia życiowego.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z obowiązującym prawem.

SĘDZIA SĄDU REJONOWEGO

M. (...)